Χρόνιος πόνος. Έχει υψηλό ψυχολογικό και συναισθηματικό αντίκτυπο για τους πάσχοντες. Αποτελεί φορτίο για τους ίδιους τους ασθενείς και «μπελά» για τους φυσικοθεραπευτές. Αυτό που προσφέρουμε συνήθως είναι η κινητοποίηση του σώματος και χρήση αναλγητικών μέσων.
Υπάρχει τελικά κέρδος με τα προγράμματα άσκησης για τους ασθενείς με χρόνιο πόνο;
Το όφελος της άσκησης για τον έλεγχο του πόνου πιθανότατα προέρχεται από την επίδραση της άσκησης στο ενδογενές οπιοειδές σύστημα και το κεντρικό σύστημα ρύθμισης του πόνου (1).
Σε ορισμένες χρόνιες καταστάσεις πόνου έχει βρεθεί πως το ενδεγενές ρυθμιστικό σύστημα του πόνου δυσλειτουργεί κάτι το οποίο θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη «συνταγογράφηση» άσκησης. Η άσκηση για τον χρόνιο πόνο θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα θέματα βιο-μηχανικής και τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που συμβάλλουν στον πόνο και την αναπηρία του ασθενούς. Ξεκινώντας με την εκπαίδευση του ασθενή και με κατάλληλο συντονισμό της φροντίδας μέσα στην θεραπευτική ομάδα.
Η επιλογή ενός θεραπευτικού προγράμματος άσκησης θα πρέπει να έχει νόημα, να συμβαδίζει με τους στόχους και να είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες του ασθενή. Το κύριο συστατικό όμως για να προωθηθεί ένα επιτυχημένο πρόγραμμα είναι να είναι προσιτό για να επιτευχθεί από τον ασθενή, με μικρές κατά καιρούς τροποποιήσεις ως αναθεώρηση των στόχων. Διαφορετικά δεν θα υπάρχει υψηλό ποσοστό συμμόρφωσης στη θεραπεία και θα παρατηρούνται φαινόμενα παραίτησης.
1. Kroll HR. Exercise therapy for chronic pain. Phys Med Rehabil Clin N Am. 2015 May;26(2):263-81
Αγγελική Βερβαινιώτη PT, MSc, MDT
http://vervainiotiangie.wix.com