Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει ως άτομο με αναπηρία οποιοδήποτε άτομο έχει απολέσει ή εμφανίζει κάποια ανωμαλία σε ψυχολογικό, σωματικό ή ανατομικό επίπεδο όσον αφορά τη δομή ή τη λειτουργία του.
Οι αθλητές με αναπηρία τείνουν να έχουν υψηλότερο αυτοσεβασμό, μεγαλύτερη ικανοποίηση στη ζωή τους και λιγότερα καταθλιπτικά συμπτώματα.
Ιστορία
Αθλητικά σωματεία κωφών υπήρχαν στο Βερολίνο ήδη από το 1888 ενώ η Παγκόσμια Αθλητική Ομοσπονδία Κωφών ιδρύθηκε το 1922. Η άθληση για άτομα με αναπηρία άνθησε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όταν προέκυψε η ανάγκη της συστηματικής αποκατάστασης σε μεγάλη κλίμακα των τραυματισμένων βετεράνων πολέμου καθώς και γυναικών και πολιτών.
Ταξινόμηση
Ο σκοπός της ταξινόμησης των αθλητών είναι η εξασφάλιση του δίκαιου συναγωνισμού ανάμεσα σε αθλητές με παρόμοιο βαθμό αναπηρίας. Στην Παραολυμπιάδα οι αθλητές χωρίζονται σε έξι βασικές κατηγορίες:
- Αθλητές με αμαξίδιο
- Αθλητές με ακρωτηριασμό
- Αθλητές με εγκεφαλική παράλυση
- Αθλητές με διαταραχές όρασης
- Αθλητές με νοητική στέρηση
- Les autres: Περιλαμβάνει αυτούς που δεν μπορούν να ταξινομηθούν σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες (πχ νανισμός, ατελής οστεογέννεση, αρθρογρύπωση κτλ).
Οι αθλητές με προβλήματα ακοής δεν συμπεριλαμβάνονται στην παραπάνω λειτουργική ταξινόμηση με εξαίρεση αυτούς που αντιμετωπίζουν προβλήματα ισορροπίας.
Μετά την αρχική ταξινόμηση, οι αθλητές κατηγοριοποιούνται περεταίρω με βάση τον βαθμό της αναπηρίας τους.
Ιατρική εξέταση προ της συμμετοχής σε αγώνες
Οι βασικοί στόχοι της προκαταρτικής ιατρικής εξέτασης (ΠΙΕ) είναι η επισήμανση προβλημάτων υγείας των αθλητών που:
- Χρειάζονται περεταίρω ιατρικό έλεγχο πριν τη συμμετοχή στους αγώνες.
- Χρειάζονται στενότερη ιατρική παρακολούθηση κατά τη διάρκεια των αγώνων.
- Αυξάνουν τις πιθανότητες τραυματισμού του αθλητή.
Δευτερεύοντες στόχοι της ΠΙΕ αποτελούν:
- Έλεγχος της γενικής κατάστασης της υγείας των αθλητών
- Συμβουλευτική για την βελτίωση της ασφάλειας κατά τους αγώνες
- Παραπομπή αθλητών για πιο εξειδικευμένη φροντίδα συγκεκριμένων προβλημάτων υγείας.
Λαμβάνεται επίσης το πλήρες ιατρικό ιστορικό του αθλητή (παλαιότεροι τραυματισμοί, ασθένειες, αλλεργίες, φαρμακευτική αγωγή) και γίνεται φυσική εξέταση (καρδιολογική, νευρολογική, οφθαλμολογική, δερματολογική, ορθοπαιδική). Ο απεικονιστικός έλεγχος αν και δεν αποτελεί ρουτίνα διενεργείται σε ειδικές περιπτώσεις (πχ άτομα με σύνδρομο Down για τον έλεγχο άτλαντο-αξονικής αστάθειας της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης).
Ιατρικά προβλήματα σε αθλητές με αναπηρία
Σύμφωνα με τις επίσημες επιδημιολογικές μελέτες οι αθλητές με αναπηρία δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους υπόλοιπους αθλητές όσον αφορά τις πιθανότητες και τα ήδη των τραυματισμών. Κάποια ήδη τραυματισμών και/ή ασθενειών είναι συχνότερα σε κάποιες κατηγορίες αθλητών με αναπηρία από ότι σε άλλες.
Πηγη: The Olympic Textbook of Medicine in Sport
Αρθρογράφος: Ευστράτιος Γ. Καβρουδάκης MD, MSc Βρείτε τον και εδώ: facebook site
