Alex Ναλμπάνης, ένας αθλητής με Αγκυλοποιητική Σπονδυλίτιδα

O Alex Ναλμπάνης, είναι αθλητής, που συμμετέχει σε ποδηλατικούς Αγώνες.
Το «διαφορετικό» αυτής της συμμετοχής είναι ότι ο Alex Ναλμπάνης, πάσχει από Αγκυλοποιητική Σπονδυλίτιδα.
Στο κείμενο που ακολουθεί μας ταξιδεύει στην διαδρομή των 200 χιλιομέτρων που διήρκεσε ο αγώνας και μας λέει τον «δικό του τρόπο», που αντιμετωπίζει την ασθένεια.

Σχολιασμός Γιώργος Σαββόπουλος

Ποδηλατώντας και ‘’λοξοδρομώντας’’

Η απόφαση να μετέχω στο brevet Ωρωπού λήφθηκε 2 βδομάδες πριν την εκκίνηση. Την συγκεκριμένη περίοδο του αγώνα θα κάναμε οικογενειακώς τα μπάνια μας λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα κι έτσι θα ήταν ένα καλό διάλειμμα και μια καλή προπόνηση εν μέσω διακοπών.
Τα brevet είναι μη ανταγωνιστικοί ποδηλατικοί ‘’αγώνες’’ 200, 300, 400 και 600 χιλιομέτρων στους οποίους δοκιμάζονται οι προσωπικές αντοχές αλλά και η αυτάρκεια και η αυτοδιαχείριση του κάθε αγωνιζόμενου. Μοναδική υποχρέωση ο τερματισμός εντός συγκεκριμένου ορίου αλλά και η διέλευση από συγκεκριμένα (ελεγχόμενα) σημεία της διαδρομής. Τα 200άρια brevet μπήκανε στη ζωή μου το 2012. Φέτος έκανα την υπέρβασή μου στις αρχές του χρόνου και μετείχα με επιτυχία και σε 300άρι.Υπερβολή; Ίσως. Είπα πως δεν θα το ξανακάνω αλλά τώρα δεν παίρνω όρκο….

Η προετοιμασία ξεκίνησε μια εβδομάδα πριν. Μια σχετικά γρήγορη προπόνηση παραλιακά μέχρι την Ανάβυσσο σε συνθήκες αέρα και ζέστης ήταν η ιδανική προσομοίωση του αγώνα. Η εβδομάδα πριν το brevet περιλαμβάνει καλά γεύματα με μεγαλύτερες δόσεις υδατανθράκων και ελάχιστες λίπους, καλό ύπνο (ιδιαίτερα τα δύο τελευταία βράδια), χαλαρό ποδήλατο, ελαφρύ τρεξιματάκι, λίγα βάρη και καθημερινό έλεγχο του καιρού και της διαδρομής (υψομετρικά, δρόμους κτλ).

Το προηγούμενο βράδυ ήταν όλα έτοιμα. Το ποδήλατο σε ετοιμότητα, τα ρούχα , τα παπούτσια, τα φαγητά, το νερό, το κράνος, τα γάντια, τα φώτα, το γιλέκο.

Το πρωί της 8/8 το ρολόι χτύπησε στις 5:30. Ενεργειακό πρωινό και φύγαμε για Ωρωπό. Στις 7:30 ήμουνα σε πλήρη ετοιμότητα και σφράγιζα την κάρτα για την εκκίνηση. Συμμετοχές, περίπου 100. Μια ματιά στο roadbook (χάρτης διαδρομής), λίγο ζεσταματάκι , λίγη κουβεντούλα και 8 ακριβώς δόθηκε η εκκίνηση. Τα πρώτα 10 χιλιόμετρα ήταν έντονα ανηφορικά μέχρι να βγούμε στον παράδρομο της Εθνικής Οδού προς Λαμία. Οι δυνατοί ποδηλάτες, κατανεμημένοι σε group, έχουν εξαφανισθεί ήδη. Προσωπικά αποφεύγω στα πρώτα χιλιόμετρα να πηγαίνω σε group γιατί θέλω τον δικό μου ρυθμό. Μόλις φτάσαμε στον παράδρομο στρίψαμε δεξιά και μετά τα Οινόφυτα αριστερά για Τανάγρα-Ασωπία.Ο αέρας σε κάποια σημεία δυσκόλευε αλλά και σε άλλα σημεία βοηθούσε.

Η θερμοκρασία ήταν ακόμα σε χαμηλά επίπεδα. Ένιωθα πολύ καλά αλλά δούλευα στο 60-70% των δυνάμεών μου γνωρίζοντας ότι οι ώρες που απομένουν είναι αρκετές. Στις 12 και κάτι και αφού πέρασα τις Ερυθρές και τις Πλαταιές έφτασα στο Μελισσοχώρι (στάση σε αρκετά brevet) όπου και σφραγίστηκε η κάρτα από το 1^ο control. Ευκαιρία για ολιγόλεπτη στάση, ανεφοδιασμό με νερό και μία ενεργειακή μπάρα μαζί με λίγα αλατισμένα αμύγδαλα για να αυξηθεί η αρτηριακή πίεση. Τώρα ξεκινάει το πιο δύσκολο κομμάτι. Η ζέστη πια είναι έντονη, η ένταση του αέρα έχει αυξηθεί και με δυσκολεύει.

Περνάω τη Θήβα περιφερειακά και διασχίζοντας κάθετα την Εθνική Οδό οδεύω προς Χαλκίδα. Αριστερά το τοπίο είναι έντονο με τις λίμνες Υλίκη και Παραλίμνη να τις βλέπω από ψηλά αλλά και τη ζέστη να βαραίνει πια το κεφάλι μου. Μια καντίνα 10 χιλιόμετρα πριν την Χαλκίδα ήταν η όασή μου τη στιγμή που είχα ξεμείνει από νερό και ένιωθα έντονη ζάλη. Η 15λεπτη στάση, η πορτοκαλάδα, ένα τοστάκι και η συζητησούλα με έναν συνποδηλάτη ήταν αρκετά για να με ανεβάσουν ξανά στη σέλα ανανεωμένο και αποφασισμένο να συνεχίσω. Στη Χαλκίδα ο χιλιομετρητής έγραφε 140 χιλιόμετρα. Δεν χρειαζόμουνα μεγάλη στάση, σφράγισα την κάρτα μου, έφαγα λίγο τοστάκι που περίσσεψε, ήπια και μία coca cola για να επαναφέρω τους ηλεκτρολύτες και ακολούθησα το groupάκι του Κώστα. Παλιός ποδηλάτης ο Κώστας έχουμε συναντηθεί σε προπονήσεις αλλά και σε brevet. Στα επόμενα 30 χιλιόμετρα ήμουνα ασταμάτητος, γεμάτος ενέργεια, ‘’τράβηξα’’ αρκετή ώρα το group μέχρι να φτάσουμε στη πηγή του Αγ. Αθανασίου

(στη σκιά της Δίρφυς) όπου θα σφραγιστεί η κάρτα από το 3^ο και τελευταίο control . Τα τελευταία 30 χιλιόμετρα περιλάμβαναν το πιο ανηφορικό κομμάτι της διαδρομής. Στη μεγάλη ανάβαση των 500 μέτρων με βρήκε η νύχτα. Άναψα τα φώτα, έβαλα το φωσφορούχο γιλέκο και στις 9 περίπου έφτασα στο υψηλότερο σημείο απ’όπου έβλεπα τα φώτα της Ερέτριας .Ευτυχισμένος και ανακουφισμένος, ξεκίνησα την κατηφόρα με αρκετή προσοχή αλλά και με μεγάλη ταχύτητα . Ένα μπέρδεμα μέσα στην Ερέτρια με καθυστέρησε ακόμα λίγο με αποτέλεσμα να φτάσω οριακά στον τερματισμό .Ο Παύλος σφράγισε την κάρτα για τελευταία φορά και την κράτησε για να αποσταλεί στην Γαλλία και να επισημοποιηθεί.13 ώρες και 24 λεπτά ο χρόνος μου. Οριακά μεν (το όριο για τα 200 χιλιόμετρα είναι 13:30) επιτυχών δε. Σίγουρα μπορούσα και καλύτερα αλλά δεν ήταν ώρα να το αναλύσω. Στις 10 θα ερχόταν το ferry boat για Ωρωπό και μέχρι τότε μια παγωμένη μπύρα με τον Κώστα, τον Βασίλη, τον Σπύρο και τον Σωτήρη θα βοηθούσε να σβήσει (προσωρινά) η δίψα. Ο συνποδηλάτης που βρεθήκαμε στην καντίνα και ποδηλατίσαμε αρκετά χιλιόμετρα μαζί δεν τα κατάφερε. Βλάβη στο ποδήλατο 15 χλμ πριν τον τερματισμό και επιστροφή με αυτοκίνητο των διοργανωτών. Συμβαίνουν κι αυτά. Μεγαλύτερη σημασία άλλωστε έχει το ταξίδι!

Ο Ωρωπός έσφυζε από ζωή αλλά εγώ δεν έβλεπα την ώρα να φορτώσω το ποδήλατο και τα πράγματά μου στο αυτοκίνητο και να επιστρέψω στην οικογένειά μου, να ξεκουραστώ και να συνεχίσω της διακοπές. Επόμενο ραντεβού το 200άρι της Αττικής στις 20 Σεπτεμβρίου . Πάνω απ’όλα να είμαστε καλά και να προπονούμαστε!

Υ.Γ.

Η αυτοάνοση Αγκυλοποιητική Σπονδυλίτιδα, που διαγνώστηκα πριν από 20-22 χρόνια, πίστεψε ότι θα με τιθασεύσει.
Η αλήθεια είναι πως για αρκετά χρόνια και μέχρι να καταλάβω τι συμβαίνει, τα κατάφερε.

Από ένα σημείο και μετά όμως αποφάσισα να ‘’λοξοδρομήσω’’ και να ακούσω την καρδιά και το μυαλό μου που με παρότρυναν να ψάξω για εναλλακτικούς δρόμους.
Δεν είναι εύκολο και δεν υπερηφανεύομαι πως τα έχω καταφέρει απόλυτα. Πιο εύκολο φαντάζει να ακολουθείς την καθημερινότητά σου εν μέσω ηρεμίας και ρουτίνας ακολουθώντας κατά γράμμα τη φαρμακευτική αγωγή.

Η δική μου αγωγή :

1. Συστηματικός και ενεργός Αθλητισμός
2. Υγιεινή διατροφή
3. Καλή ψυχολογία

Αlex Ναλμπάνης